Bir damla su, bir çok unsurun toplanma yeri değildir, âhenkli bir zıtlığın mucizesidir. İki damla su bir araya gelince 'vahdet' meydana gelir. Her sanatçı, bir 'kâse-i fağfur'dur; içine esritici damlalar biriktiren, bir ince ve incelikli kâsedir. Biriktirdiğini/kendini, içmeleri için insanlara sunar. Her sanatçı, oluşturduğu her sanat eseri için kâsesine farklı bir tat doldurmak durumundadır. Her kâseden bir kaç yudum içildiğinde ruhun değişik bir hale geldiği, tatlı bir esriklikle başka dünyalara yol aldığını görülmelidir.
İnsan her zaman ayırdında olmasa da hep 'güzel'in peşinde koşar. Her sanat eseri GÜZELdir. Güzelliği oranında büyüklüğü tartışılır. Siz hiç ÇİRKİN sanat eseri gördünüz mü?
Öyleyse GÜZEL ne demek? Bir sanat eserinin ya da bir şiirin güzel olmasının sırrı ne?
Bu soruyu yanıtlamadan önce YARATI üzerinde düşünmek istiyorum. YARATI nedir? Var olmayan bir şeyi var etmek mi? Gerçekten de bir şeyin ilk yaratıcısı var mı yani gökten zembil ile düşüveren, 'ol' dediğinizde oluveren bir yaratı var mı? Gök kubbenin altında yeni bir söz, yeni bir fikir var mı?
Tamamını Oku
Sizi guruptan atmalarını bir daha garipsemiş haldeyim.Güzel ancak bukadar anlatılabilirdi herhalde.Yanlız şu sözlerinize katılamayacağım''Yoktan var etmenin/yaratının en uç noktası TANRI kavramına dayanır ki; tüm İNANÇ sistemlerine göre, ulu yaratıcı TANRI, tüm yaratılmış olanı, kendi görüntüsünden yaratmıştır; olmayan bir şeyden değil. Yaratılmış her şey Tanrının bir görüntüsüdür. O zaman şöyle düşünebilir miyiz, Tanrının yarattıkları da tamamen yoktan var edilen bir şey değildir. Alexandre Dumas bunu şu sözlerle dile getirmiş; ''
'Tanrının kendisi de insanı yarattığında onu icat edemedi veya buna teşebbüs dahi etmedi, onu kendi görüntüsünden yarattı.
Tanrının insanı topraktan yarattığını biliyoruz Dolayısıyla olan bir şeyden yaratmıştır.Fakat akla toprağı neden yarattığı sorusu gelmez mi?Bence bu tanrının işine burnumuzu sokmak oluur ki şayet inanıyorsak tanrıya ortak koşmak olur.Saygılar efendim
'Güzel'i anlatan güzel bir yazı okursanız nasıl bir yorum yazarsınız?
Bu konuyu derinlemesine incelersek birçok pencere açılacaktır. Kısaca yorumluyorum, gerekirse pencereleri de açabiliriz.
En güzel surette “Ahsen-i takvim” de yaratılan insan, madde itibariyle aslı bir damla su.
Güzele meyil insanın mayasında var. Her nesnenin bir ilk maddesi tabiî ki var. Yaratılışın başı var, devamı var. Biri maddenin ilk yaratılışı, diğeri mevcut maddeden dokunarak yaratılış.
Tanrıdan Allah’ı kastedersek şunları söyleyebiliriz.
Allah “Ol” emrine malik. Varlığı ve gücünün sınırı yoktur. İnsanı kendi suretinde yaratması farklı bir boyut.
“Olmayan bir şey yoktur. Her yeni şey; bir eskinin tekrarı ya da form değiştirmiş halidir. Söylenen her söz, daha önceki sözlerin tekrarıdır ki bunu binlerce kez örnekleyebiliriz.” Burada gözden kaçmaması gereken şudur; Allah, yarattıklarıyla aynı kurallara tabi tutulamaz. Yani insanı sınırlayan bütün ne varsa Allah için geçerli değildir. Allah mülkünde dilediği gibi tasarruf eder.
“Aptallar! Ben bu elleri, kendi başlarına yaşamaya kalktıkları için parçaladım. Bu hayalleriyle bütünün yapısına uygun düşmüyorlardı. Şunu hiç aklınızdan çıkarmayın; hiç bir parça bütünden daha önemli değildir! “ Burada heykeltıraş, Allah’ın kendisine vermiş olduğu yeteneği en üst düzeyde kullanıyor ve hala eksik bir şeyler olduğunu hissettiği için ellerini parçalıyor. Sonuçta kendi yaratılmışlığıyla yüzleşiyor.
“Bu gerçek olay da bize işaret ediyor ki; Bir sanat eserinin/GÜZELin oluşması, eseri oluşturan tüm objelerin sonsuz bir uyum içinde yer olmasına bağlıdır (eski sözcükle 'âhenk') . Bir bütün içindeki hiç bir parça, bağımsız değildir ve tek başına var olamaz. Hiçbir söz ya da sanat eseri de tek başına var değildir, sonsuz bir bütünün içinde, âhenkle vardır...”
Tebrikler,
Selamlar.
bütünlük esastır...
çok güzel çalışma..
kutluyorum ..
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta