Bir gün Resulullah: “Ey Veysel! ” dese.
“Vakit tamam, huzuruma gel! ” dese.
Kalan ömrümü veririm o sese.
Kulağım senelerdir o sestedir.
Ömrüm bu bekleyişle geçecektir.
Ravzayı Mutahharada Gül tektir;
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta