Ahdımı Yazıp Yola Şiiri - Atilla Durukan

ahdımı yazıp yola, çekip gidenim sensin,
bırakıp giderken sen,bakmadın hiç arkana.
gam ve üzüntüleri gömerek gecelere,
artık üzülmem sana, aglamam yüregime.

şimdi aglama artık, olmaz gözyaşın çare,
kimsesiz gecelerde yine kalsam biçare.
gittin, kal, geri dönme, çaresizlik ne çare,
artık bakma geriye, gttigin yerde kal, sen.

şimdi aglama artık, giderken düşünseydin,
sana adanan ömrün kıymetini bilseydin.
saçının her teline adamıştım ömrümü,
meneviş gözlerine köle, kapına kul olmuştum.

sabahları sen diye, uykusuz beklemiştim,
susuz gecelerimde su diye uyumuştum.
yusuf gibi kuyuda, sabırla beklemiştim
gömlegi yırtan dilber sen olsun istemiştim.

hind gibi, vahşi gibi, mızragınla vurupta,
sevda topraklarına bulanmıştı yüregim.
topladım yüregimi, öperken gözlerinden.
gözyaşlarım yıkadı kanayan yüregimi.

yerlerden gökyüzüne yükselirken feryatlar,
günahkar gecelerin kirli çığlıklarıyla.
bak,sag memenden akan sütün temizmi,
bak, sol memenden akan sütün helalmi,

vur, kazmayı topraga, dinle aglamaları,
haramkar ihaneti toprak kabul etmiyor.
yürek bedenden ayrı,ihanet b aharında,
yürek hep cansız,beden kendi keyfinde.

sitem etme sen, kadere, bahta, şansa,
kader denen aynı ellerinle kırdın sen.
gülün,bahçen, gülistan olan yürek yolunu,
kapattın hayatınla, yokettin hayatınla.