Ahdettim...affetmem! Şiiri - Mecit Aktürk

Öldü bil ömrünü sana adayan
Ahdettim bir kere...Affetmem seni...
Vicdanı içimde sendin budayan
Ahdettim bir kere...Affetmem seni.

Bakıp da gözümden boşalan yaşa
"Gel" derim zannetme, bekleme boşa
İstersen dünyada mahşeri yaşa
Ahdettim bir kere... Affetmem seni.

Zorlayıp şansını, gülen bahtını
Kendi ellerinle kırdın tahtını
Mert olan söz verir bozmaz ahtını
Ahdettim bir kere... Affetmem seni.

Adını vermişken en güzel güle
"Revâdır" demiştin çektiğin çile.
Şimdi gözyaşların sel olsa bile
Ahdettim bir kere... Affetmem seni.

Ağına düşeli kordan firâkın
Unuttum rengini mavinin, akın
Uğrama yanıma bir daha sakın
Ahdettim bir kere... Affetmem seni.

Bir yara açtın ki, derin mi derin
Kalbimde izi var yivli hançerin
Yıllar önce doldu günah defterin
Ahdettim bir kere... Affetmem seni.

Kırıldı gönlümün en muhkem fayı
Gam-keder oldu hep bahtımın payı
Avcuma koysalar mehtapta ayı
Ahdettim bir kere... Affetmem seni.

Varsın" yoksun diye" doğmasın güneş
Söner elbet birgün sînemde ateş
Olsa da her ânım bin ölüme eş
Ahdettim bir kere... Affetmem seni.

Yaşanmaz diyor us ortak paydasız
Af için geç artık, sitem faydasız
Giderim sessizce, bir elvedâsız
Ahdettim bir kere... Affetmem seni.

Kimbilir kaç kere kendinden ittin
Beni alevlerde bıraktın, gittin...
Mahvettin ömrümü; bitirdin...Bittin!
Ahdettim bir kere...Affetmem seni...