Ahde Vefa Diye Bir Şey Kalmamış

İnsanlar şeytanı andırır olmuş...
Huzur, sefa diye bir şey kalmamış.
Dost dostunu bile kandırır olmuş...
Ahde vefa diye bir şey kalmamış.

Haksız ahkam kesip haklılar sinmiş !
Zalimler masumun sırtına binmiş !
Kahvenin hatırı bir güne inmiş...
Ahde vefa diye bir şey kalmamış.

Ufuklar kapalı oda durumda !
Bakışlar asitli soda durumda,
Töreye şerkeşlik moda durumda...
Ahde vefa diye bir şey kalmamış.

Anladım dünyanın her yeri böyle,
Değerli kardeşim yalan mı söyle ?
İç geçirip derim olmaz ki böyle...
Ahde vefa diye bir şey kalmamış.

Gül,menekşe soldu kaktüsler açtı !
İblis mikrobunu her yana saçtı !
Kardeşlik duygusu nereye kaçtı ?
Ahde vefa diye bir şey kalmamış.

İnsanlar yüzünü kanla yıkıyor,
Sonrada içinden sırtlan çıkıyor
Kardeş kardeşine kurşun sıkıyor...
Ahde vefa diye bir şey kalmamış.

Kirli duyguları katınca aşa...
Yiyenlerin kalbi dönüştü taşa.
Kendimiz düşürdük işleri yaşa...
Ahde vefa diye bir şey kalmamış.

Asil sandığımız yoza dönüşmüş !
Görüntü yılanla poza dönüşmüş !
Verilen söz uçan toza dönüşmüş...
Ahde vefa diye bir şey kalmamış.

Kalpler maruz kalmış bu pis yaraya !
Mertliğin gemisi vurmuş karaya !
Kuran, sünnet, icma girmez araya...
Ahde vefa diye bir şey kalmamış.

Yaydık hastalığı bütün umum da !
Gözler çıkardayken kafalar kumda !
Akrabalar dahil genel toplumda...
Ahde vefa diye bir şey kalmamış.

Dolandırıcılık meslek olunca...
İşler gitmez oldu kendi yolunca.
Ahlak ve insafın dalı solunca...
Ahde vefa diye bir şey kalmamış.

Cumali bir şeyler yapmalı ama...
Yırtılan vicdanlar tutmuyor yama.
Pabuçlar toplanıp atılmış dama...
Ahde vefa diye bir şey kalmamış.