Ahde Vefa Şiiri - Mahmut Serhat Öztop

Ey benim mahzun gönlüm!
Bil ki “Ahde Vefa’dır” yiğitliğin başı
Çünkü o’nda bulunur iman meyvesi
O getirse de dert yüklü kervanları
Yine götürendir mutlu diyarlara yanındakini
O’dur Rabbin Ahdi İfa’sını tecelli ettiren
Ve yine o’dur insanı insana sevdiren...

Rahmetidir, İbrahim’i(A.S.) ateşler içinde gül bahçesine sokturan
Musa’ya(A.S.) tek vuruşta kızıl denizi yardıran
İsa’yı(A.S.) bir çırpıda yedi kat göğe kaldıran
Yine o’dur, Ebû’l Kasım(S.A.V.) için düşmanlarına “El-Emin” dedirten...

Ebubekir’in (R.A.) teslimiyetinde görürsünüz kendisini de, her şeyini feda ettirir
Ömer’in(R.A.) adaletinde bulursunuz her daim, başıboş deveyi bile düşündürür
Osman’ın(R.A.) hayâsında sezersiniz onu, şeytanı hüzne gark eyletir
Ali’nin(R.A.) cesaretinde vücut bulandır o, düşmana aman diletir...

O’ndandır, Hatice’nin(R.A.) sonsuz desteği tüm zorluklara karşı
Ebu Talib’in(R.A.) yeğen şefkati cümle âleme karşı
Sümeyye’nin(R.A.) sessiz çığlığı erişir ta arş’a karşı
Sebebi o’dur, Hamza’nın(R.A.) “Seyyid-üş Şüheda” diye anılışı...

O değil midir? Osman’ın Kuran aşkı, sabahlara kadar uyutmayan
Murat’ın şehadet arzusu, İlay-ı Kelimatullah’ı soldurtmayan
Fatih’in atının ayak izi ki denizleri taşıran
O’ ki Yavuz’un “Hadim-ül Haremeyn” sırrıdır, nefsini umursamayan...

Görmedin mi Abdülhamit’in Filistin tavrında suretini
Çanakkale’de Mehmet’in yüreğinde dirilişini
Kazıtmadı mı akıllara Akif’in ecdat sevgisiyle ismini
Üstadın nesil kaygısıyla beslenip aydınlattı tüm karanlıkları…

“Sözünde duranları” hatırlamaktı bu şiirdeki emelim
İbret almalısın sen de yeter artık azgın nefsim!
Bak akıp geçiyor zaman ki bitmeden şu ömrün
Yoksa halin nicedir kalmasın “vuslatta” gözün
Ve unutma ki Rabbi’ne var bezm-i elest’de sözün...

15/02/2013