Yine ahd-u peymanlarım üzerimde
yarelerimin ahlarında odlar tüter
gül tutmuş yanağımın rengi aldan al
içimde bir sessizlik öylece bekler...
odur ki solmuş benzimin sarı sarması
sür yalnız sokaklar süsler adımlarımı
tenimin zührevi zanlarında yüreğim yokluk çeker...
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Ben çocukken, dünyada kaybolan her şeyin Ay’a gittiğine inanıyordum.
Ne var ki, Ay’a giden astronotlar, orada ne tehlikeli rüyaları ne tutulmayan vaatleri ne de kırık umutları buldular.
Eğer bunlar Ay’da değilseler neredeler o zaman?
Yoksa dünyada kaybolmadılar mı?
Yoksa dünyada saklanıyorlar mı?
Tebrikler Arzu Hanım, kaleminiz daim olsun...
bir birikimin şiirini okudum, şairane duyuşların raksını izledim,eski sevdaların havasını teneffüs ettim dizelerinizde.Yüreğinize sağlık
tek kelimeyle mükemmel...tebrikler
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta