Ahada İstanbuldayım...

İstanbul Fikirtepe’de,
Var bir dayım,
Aklıma koydum,
Dayım, akşam ordayım,
Sabahleyin erkenden,
Düştüm yollara,
İstanbul’a gidiyorum,
İstanbul’a…

Otobüste duygular,
Sardılar beni,
Akşam Topkapı’dayız,
Yaktık feneri,
Hasret kokuyor,
İstanbul’un geceleri,
Aklıma düştü,
Samsunumun her yeri…

Sanki yıllardan beri,
Ben buradayım,
Özlemler yığılmış,
Yüreğe, dardayım,
Sıkıldım,
geri dönülmez bir yoldayım,
Aklıma düştü samsun,
içimde hüzün…

Dün neredeydim Rabbim,
Bu gün nerdeyim,
İnsanoğlu sanki,
Bir kuşa benziyor,
Sanki yıllarca ben,
Bu gurbet eldeyim,
Doğduğum yer samsun,
Gözümde tütüyor…

Dayımlara gittim de,
Yatağa yattım,
Hastanebaşı,
Hayallerime kattım,
Yastığımın üstüne,
Elimi attım,
Dayanamıyorum,
Özlemine samsun…

Şimdi özledim,
Unkapanı yokuşu,
Çiftlik caddesindeki,
Gezmelerimiz,
Fuar içi,
Mecidiye ve matasyon,
Bir gün oldu,
Gözümde tütüyor deniz…

Ne kadar kalabalık,
İnsan denizi,
Sonsuz bir telaşa,
Düşmüşte hepisi,
Ürktüm, bu büyük,
Mahşer kalabalıktan,
Dayım yüreklendirdi,
Durmadan bizi…

Her kesimin işler,
Ayrı kanunları,
Dayım tanıyor,
Bütün kabadayıları,
Kendiside eski,
Şanlı baba Fazlı,
İstanbul bu, sanki,
Bir küçük Türkiye…

Bir ay kaldım İstanbul’da,
Sevmedim,
Gezdim sokaklarda,
Tanıdık görmedim,
Kimseye benzemiyor,
Benim adedim,
Özledim,
Gözlerimde tütüyor samsun…

Nasılda büyütmüşüm,
Gözümde seni,
Tarihin hariç,
Cezbetmiyorsun beni,
Ne ümitle gelmiştim,
Bir ay öncesi,
Şimdi çürük havanı,
Özledim samsun…

İstanbul-1972