Aha Şiiri - Muzaffer Şanver

Sevda diye bir iş geldi başıma
İki kara göze kul oldum aha...
Yeni değmiş idim onbeş yaşıma
Gündüzlerim gece, del’ oldum aha.

İçimdeki yara gittikçe azar,
Yad eller çıkar da arayı bozar.
Engeller çoğalır, görüşmek uzar;
Akar gözyaşlarım, sel oldum aha...

Düştüm ateşlere, kavruldum, yandım.
İçtim şarabından, çileye kandım.
Güvendiğim dağlar kar olmaz sandım;
Kapandı yollarım, el oldum aha...

Kuru yaprak misali sarardım soldum,
Rüzgârlar savurdu, hendeğe doldum,
Ellerim uzandı, saçımı yoldum;
Âleme ibret için kel oldum aha...

Yaprak gülü sarar, koruyan diken.
Misali bülbülüm gözyaşı döken.
Karıncayı kollar, incitmez iken;
Tozu duman eden yel oldum aha...

Muzafferî kuldur, yandım, yakındım,
Laf anlamaz cahillerden sakındım.
Boyun eğdim, terbiyemi takındım,
Kendime faydasız yol oldum aha.

27.11.2004