Ah Gözlerin Şiiri - Veysel Tetik

Tophane saat kulesi
Yamaçlarında parıldayan gülüşler
Hatırasıyla mazisiyle güzeliğiyle
Zamandan süzülüp gelen bir yer burası.
Gün doğarken doğan güneşle
Parıldayan şehirde gülüşün durur perde üstünde
Baktıkça aşağı zelal duruşun durur şehrin üstünde

Seninle güzelleşen bir yer burası
Mazisiyle örtülen güzelliğiyle
Baktıkça şehre zelal gözlerin düşer kalbime
Seninle güzel seninle anlamlı bir yer.

Ve ben her günün akşamında
Yamaç altındaki sokakta
Karanlık çökünce geceye
Kararan sokakta zelal ve duru bir göz değer içime
Ellerim saçlarını gözlerim gözlerini
Zamandan süzülüp gelen bir yer burası.
Ve bir ses yankılanır kara bulut dolmuş gökyüzünden
Bir yağmur damlası zelal düşer gözlerime
Islatır kirpiklerimi
Seyredeken şehrin örtüsünü sensiz...

Zindan olsada bu şehrin üstündeki gözlerin bana
İçimdeki sonsuzluk gözbebeklerine mahkum kalsada
Bitmesin gözlerindeki gülümseme.

Bir ses yankılanır kara bulut dolmuş gökyüzünden
Bir yağmur damlası zelal düşer gözlerime
Islatır kirpiklerimi
Seyrederken şehrin örtüsünü sensiz...

İçimdeki özlemin dili olsaydıda...
Sözcüklerim hayallere kilitli kalmasaydıda...
Sussam susamıyorum konuşsam konuşamıyorum.
Ah zelal gözlerin...

10 11 10