yitirilmişliğimin
yollarında buldum seni
yıkıklığımın
en sitemli anında
tomurcuklar daha bir güzel açtı
güller daha bir güzel koktular
göremedim dikenlerini
biliyordum ve diliyordum
biliyordum
on adımın hep benden
bir adımın senden geleceğini
daha dünden
diliyordum
kaybetmemeyi seni
çünkü
koca yürekli küçücük dünyamdın
çünkü yalnızlık
iki başlı bir canavardı! İliklerimde gezinen
çünkü
ben sana
muhtaçtım
silmeliydim ve bitirmeliydim
yitirilmişliğimin
yollarına götürüp koydum seni
yıkıklığımın en sitemli anında
tek kalem de yeterdi bana
kendini beğenmişliğini
küçümseyen sözlerini
güllerini
dikenlerini
sildim ve bitirdim
ah yitirilmişliğim...
Saadet Ün
Kayıt Tarihi : 23.12.2005 12:17:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
harikasınız ustam
saygılar
Gerçeğini…
Ama, şiirin ilk bölümlerindeki gibi, istemiyor yitirmeyi insan önce… Buldum diyor nicedir aradığım HER ŞEYİ…
Ama zaman geçiyor da kendi eliyle yakıyor ya aşk güllerini insan; sonradan yayılıyor içe de kokusu bunun,
zehir… zemberek…
…
Genç Kalemler Şiir Değerlendirme Etkinliği'ne katılan bu güzel şiiri ve şâirini kutlarım
FÂtih Çodur
TÜM YORUMLAR (8)