Karanlığın içinden çekip çıkarsam gözlerini
Kirpiklerinin her biri bir kale gibi önümde duruyor.
Hele kaşların sıradağlar gibi
Amansız aşılmayı bekliyor.
Yüzündeki güzelliğin membağı
Göz bebeklerindeki ışıltı
Dolunaya asıl rengini veriyor.
Ay yüzünde gece karanlığı
Bir mızrak gibi içimi delip geçiyor.
Darma dağınık karanlık saçların ay yüzünde
Kıyılarıma hıçkırık olup dalga dalga vuruyor. .
Tüm beşer endamınla yaslansan omzuma
Ellerim yeniden ömrüme fetih müjdeliyor
Kayıt Tarihi : 9.4.2020 00:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!