Ah Yavrular Yavrular Şiiri - Şenol Şener

İki oğlum vardı, bir idi kızım
Şimdi hatun ile, yaşlanıyorum
Onlardı sevincim, baharım yazım
Geçti bahar şimdi kışlanıyorum

Ne güzel günlerdi, tezden savuştu
Hepsi de evlenip, el'e kavuştu
Bu ayrılık taa ciğerden kopuştu
Hatunla ocakta, haşlanıyorum

Onlarmış meğerse, evin neşesi
Kız evin ecesi, oğlum paşası
Şimdi bomboş kaldı dört bir köşesi
Bak boşu boşuna, boşlanıyorum

Yazları hep iple, çeker dururum
Gelecekler diye, rüya görürüm
Terminale nasıl, hızla yürürüm
Onlarla beraber, eşleniyorum

Ayrılığın tesellisi torunlar
Kavuşunca inan, kalmaz sorunlar
Bilen bilir böyle tad'a varanlar
Torun sebep deyip, hoşlanıyorum

Ayrılığın vakti gelip çatınca
Dertlerime binbir, derdi katınca
Evime dönüp de, sessiz yatınca
Uykuda onlarla, düşleniyorum

ŞENER'im düşünüp, derine dalma
Kalbini ferah tut, kötüye salma
Mazallah hastalık, sahibi olma
Elimde değil ki, kişleniyorum