Ah Yar Baskasi Dinler Şiiri - Yaren Atalar

“Ah Yar…”

Yâren Atalar

Ah yar…
Sana diyemediklerim…
Dilimde titreyip de,
göğsümde sessizce boğulan cümlelerim…
Kalbimde defalarca okunup
hiç gönderilmeyen mektuplarım —
şiir oldu
Şarkı oldu

Ve ben değil…
Benim yerime
yüzünü bile bilmediğim bir yabancı
okudu ,yorumladi
İçimde sana dair ne varsa,
bir başkasının sesiyle döküldü hayata.
Herkes duydu

Ama biliyor musun? YAR
Ben sustum diye güçlü sandın beni.
Ben ağlamadım diye iyileştim sandın.
Sana yük olmadım diye,
hiç kırılmadım zannettin.

Oysa ben…
her gece kendime gömdüm seni.
Her sabah giydiğim gülüşlerin altına
bir ölü gibi gizlediğim kalbimi.
Sen yokken bile sana yer açtım içimde ,en guzel yerinde
ama sen,
benim içimi bile dar ettin
Ah yar Ah be
Ben sana değil,
kendime küstüm en çok.
Sana kıyamadığım her gece,
kendimden bir parça eksildim ,koptum hayattan

Bilmezsin ,bilemezsin
Ben sana ,ne zaman sustum…
Hangi gecede bir şarkının ortasında
adını içimden söküp
bir gülüşle yuttum bilemezsin

O kadar çok içime attım ki seni…
kendimden bile kıskandım.
Söylesem belki eksilirdin,
Korktum sustum ,susunca da paramparça oldum.

Şimdi,
beni hiç tanımayacak insanlar
o kırık cümleleri okurken…
Ben hâlâ
en çok sana susuyorum.

Ve hayat…
Bazen sadece şudur:
Dile gelse eksilecek bir sevdayı,
en derin yerine gömersin ve sahibi disinda herkes duyar ,dinler