Ah Yar Şiiri - Şenol Mersin

Ne olurdu yıllar önce tanısaydım!
Beni geçmiş sevğilere götüren o yar,
O yarki gülümseyen gül yanaklarıyla,
Bir göz varki,bir söz varki o yar!
O yarki çakı gibi bakan gözleriyle,
Rakı gibi çarpan sözleriyle,
Dağlar aşıp,gidip görülen o yar,
O yarki sahilde denizde kumda,
Beni fenalaştıran,konuşmayı unutturan,
Gözlerimden akan yaşın sahibi o yar,
Pamuk ellerini benden kaçıran,korkan utanan,
Umutları tükenmiş kendinden bezmiş o yar

Zamanın ilaç olduğuna inanan,kendine acımayan,
O yarki suskun durgun adam gibi adam,
İnsan gibi insan yaşından olgun o yar,
Gözümün önünden serap,a dönen,
Kolumu kanadımı kıran,kalbimi çalan o yar!
O yarki düşünceli!
Umutsuzluk içinde umutlarıma yarın olan o yar,

Ah yar o yar sensin işte,
Şimdi yanımda olmayan,beni hayata bağlayan
Benimle yaşayan bir bende ben olan,
Çıkmazlarda yol aramama,aşılmaz yolları aşmama,
Her şeyine razı olduğum o yar,
Sabahımda sabah akşamımda akşam olan o yar,
O yarki geceler boyu düşüncelerim,
Uyurken rüyâm,uyanıkken hayalim o yar!
Uzanırmı insanın elleri gökteki yıldızlara,
Yıldızlar kadar uzak erişilmez o yar,

Bir yıldız kaydığında dileğim o yar,
Şişelere kadehlere ismini verdiğim,siğaramın dumanı,
O yarki zirvedeki oksijen çekmek istediğim içime doyarcasına,
O yarki son gecemizde verdiği kahvesiyle,
Kırk yıl hatırı olur dercesine gözleriyle konuşan,
Rüyalarımı hayra yoran oyar!

Koşarcaşına gitmek istediğim,dertleştiğim o yar
Okuyormusun yazdığım şiiri,kalbimin sesini,
Vermek istediğim sevğimi son damlasına kadar,
Bulmak istediğim yıllar öncesinden,
Sen yar,
Sen yar.