Ne zaman kaybettiklerimi düşünüp, sıralasam aklımdan, bütün özlediklerim gelir gözümün önüne…
Kaç zamanımı kaybettim, kaç sevdiklerimi gömdüm bu varsayımların içine?
Bütün güvendiklerim, bütün özlediklerim, bütün düşlerim hepsi bir harman yerinde savruldu sanki…
Benim tutkularım, benim vazgeçemediklerim, benim uğruna çok şeyi göze aldıklarım, hepsi şimdi sisli bir görüntünün ardında, puslu şekiller, puslu hareketler ve amansız istekler…
Hep tetikte yaşamak, hep tetiklenerek yaşamak kırk yılların içinde…
Yoklama defterinden tanımadım sizi,
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Devamını Oku
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
