Âh! .. 'Vefasızlar Padişahı ile Kulunun ...

âh! ... ağaçların yaprakları sayısınca âh
âh! ... yağmurların damlaları adedince âh
benim pâdişahım vefasız bir padişah…

huzuruna kabul etmedi hiçbir dem,
namem yanında daima kıymetsiz bir varak…
ve ahirde dedi ki “ kulum ben seni bıraktım
sen de beni bırak…”

vuslat çekti ayağını meclisimizden,
kırıldı cam, döküldü mey…
yaralanmadığından beridir kılıç darbeleriyle göğsümüz
zevk vermez oldu hiçbir şey…

ben bir bakışını vermezken
kudüs’ün bütün zeytin ağaçlarına…
o bir çakıl için bütün ömrümü çizdi…
kudüs’ün bütün zeytinleri adedince âh
benim padişahım vefasız bir padişah! ...

leylâ’dan özge vefakâr yari yoktu mecnûn’un,
halbuki binler seveni vardı leylâ’nın…
yâr dediğin çekmeye kıymamalı
bakış okunu aşığın yüreğinden
ve yâr dediğin bilir ki
yüreğin kendi çıksa da temrenin yoktur iadesi…

aşıkların yüreğine saplanmış temren sayısınca âh
benim pâdişahım vefasız bir padişah

‘âşık yazmaya başlarken,
yüreğine batırır kalemini,
ve kağıdın sağ üst köşesine “yâr” yazar evvela…

“yâr” yazdım evvela,
“sensiz geçen her gün ömrüme zarar” yazdım evvela
“sen olmayınca âlem bana dar” yazdım evvela
“senle olunca her şeyim var” yazdım evvela
“yar” yazdım evvela
“fırlat yüreğime nâr” yazdım evvela…

yazılmış ve yazılacak harfler adedince âh
benim padişahım vefasız bir padişah! ...