Ah uzunyol ah Şiiri - Musa Kalay

Ah uzunyol doğup büyüdüğüm yer,
Seni her insanın çok ama çok sever.
Ah uzunyol sende açtım gözlerimi dünyaya,
Senin huzurlu akşamlarında daldım uykuya.

Ah uzunyol ne kadarda kalabalıktın bir zamanlar,
Çayırında kardeşçe oynardık biz tüm çocuklar.
Ah uzunyol sende çekilen çile bile güzeldi,
Senden uzak kalanlar inan seni çok özledi.

Ah uzunyol sende doğan ne çok insanın var,
Senin her yanın buram buram bahar kokar.
Ah uzunyol kışın ilk karı sana yağardı,
Dağlarının doruklarında herdaim duman vardı.

Ah uzunyol ne olduda bunca insan terketti seni,
Isırganlıdan esen rüzgarmı götürdü tüm bereketini.
Ah uzunyol terkedilmiş evlerinin sokaklarının çoğu,
Senden gidenler hiçbir yerde bulamadı sendeki huzuru.

Ah uzunyol biz sendeyken bile seni özlerdik,
Kayaaltı kayasına çıkar doya doya seni seyrederdik.
Ah uzunyol senin havanı solumak nasip olmuyor herkese,
Sana gelmek için bahanemiz ya düğün, ya bayram, yada cenaze.

Ah uzunyol dağlarında hayvan güttüğüm ,
Yollarında hayata ve aşka dair düşler büyüttüğüm.
Ah uzunyol şimdi gurbet eldeyim hasret kaldım sana,
Birdaha içebilecekmiyim o buz gibi suyundan kana kana.

Ah uzunyol ne çok üzüldüm senden ayrılırken,
Bütün sevinçlerim buruk senden uzakkken.
Ah uzunyol adın gibi bahtındamı karaydı,
O eski ahşap evlerin bile, bize sanki saraydı.

Ah uzunyol dünyalar benim oluyor sana vardığımda,
Nice insanlar yetiştirdin toprak kokan bağrında.
Ah uzunyol herşeye rağmen sen köylerin en güzelisin,
Sana kavuşan,sende yaşayan cenneti neylesin.