Ah Ulan Mehmet Şiiri - Zafer Özkay

Neden hala gelmedi?
Saati mi şaşardı bu dana?
Gerçi hiç unutmazdı ama...
Gelecek sanmıştık nasılda güvendik hergeleye?
Gelse Hakkı tekeye gidecektik,
Etimizi alıp bir büyük rakıyla yutacaktık.
Kafamız tam olunca şarkılar döktürüp enteresan hayallere dalacaktık,
Geçen hafta konuştuk cumartesi günü maaşı alıp saat 6 da gelecekti,
Arabaya atlayıp hakkı tekeye gidecektik,
Yoksa yine İnternet’te takılıp’ta unuttu mu?
Eğer öyleyse yandık bu adam yine yaptı yapacağını,
Geçen haftada yine aynısını yaptı dana Mehmet.
Arabaya bindiğin zaman tam gaz giderdi,
Korkuyorum ya bir gün birine vuracak yada kaza yapacaktı,
Yavaş git diye uyarmama rağmen yine bildiğini okurdu.
Aslında iyi adamdı Mehmet abim,efendi huyluydu,
Herkesin suyuna giderdi.
Bir keresinde hiç unutmam dana Mehmet çamur Mehmet,
Ve birkaç kişi vardı arabayı bana verdiler gaza dokunduğum gibi,
U dönüş yaptım herkesin yüreği ağzına geldi o zaman ne gülmüştük ama.
Anlaşıldı bu adam gelmeyecek ufaktan yol alayım,
Bizimkiler beni bekler, meraktan ölürler.
Gittim vurup kafayı yattım,rüyamda gördüm gülümseyerek geldiğini...
Ne bilirdim yolda şarampole devrilip hastanede can verdiğini?
Vay be dana Mehmet.........
Sonunda sende düştün Azrail’in peşine!
Dün boşuna kızdırmışım ne olur kızma bu kardeşine...
Salı günü sabah fabrikada söylediler.Dana Mehmet öldü! Dediler.
Ne kolay söylediler sanki dev bir taş ocağını kökünden dinamitleyip,
Üstüme devirdiler! Ahh dostum! ... O kocaman gövdene o beyaz kefeni,
Nasıl kıyıp giydirdiler o zalim tabutun tahtalarını senin üzerine nasıl böyle Çivilediler?
Yani sen şimdi gittin! ...
Yani bir daha olmayacak mısın?
Yani bir daha gezemeyecek miyiz?
Bir daha bira ısmarlamayacak mısın?
Peki beni kim kızdıracak, kim baba diyecek?
Peki beni bu köhne dünyada senin anladığın kadar kim anlayacak?
Ulan dana Mehmet’...
Ne hayallerimiz vardı oysa, ne acayip şeyler yapacaktık.
Çete kurup mafyalık yapacaktık adına belalılar koyacaktık,
Talih yüzümüze gülecekti siyah mersedes alıp Karaman sokaklarında,
O biçim fiyaka atacaktık.
Ah ulan dana Mehmet’...
Bu mahallenin nesini beğenmedin de öte yana taşındın?
Ara sıra gıcıklaşırdın ama inan benim en kral arkadaşımdın.
Ulan dana Mehmet! ...Ben şimdi bu koca deryada tek başıma ne halt ederim?
Senden ayrılacağmı sanma birkaç yıla kalmaz bende gelirim.

Zafer Özkay (30.11.2002 – Karaman)