Ah Ulan Hasan Şiiri - Salim Erben

Söylemiş miydim sana arkadaşım
Ankara da yarasalardan sonra
Geceleri baykuşlarda ölüyor
Gözlerinde akçakışla
Düşler karma karışık bir garip
Çaresizlik çıldırıyor içinde
Köpük köpük taşıyor hasret
Zaman avuçlarında eriyor
Yılana sarılsan faydası yok
Çırpına çırpına tükeniyor ömür
Ne kadar diş bile sende hasan
Sonu gelmez ahlarıyın
Hayal kurmanın faydası yok
Üç beş kişi masada oturup
Rüzgar ekip
Fırtına biçmek olmuyor
Olmuyor ağ mahmutun oğlu olmuyor
Ahla vahla ömür bitiyor
Yeryüzü ihtiyar yeryüzü bunak
Ya sen hasan ya sen
Çocuk geldin çocuk gidiyorsun
İneği kayıp olmuş
Sığır çobanı gibi aranırsın
Dereleri dolup taşıyor içinin
Parça parça bölünüyorsun
Her derede bir anı bırakmış
İçin yangın yeri bir avuç köz
Hani mangal gibi o yürek nerede
Barajı
Karşıdan karşıya geçtiğin günler
Değirmen ambarı taşlayan eller
Sille tokat yediğimiz o bekçiler
Bir çırpıda Ömürden çıkartamadığımız
Anı,harcayıp bitiremediğimiz bir ömür
Uçurum içinde sarmaşıklar gibi
Dağlar yükselip gözünde büyürken
İhtiyar delikanlı düşler kurar dın
Şimdi ne oldu sana böyle hasan
Gittiğin bütün ülkelere
Delikanlı sevdalar bıraktın
Düş görür hayra yormaz dın
Boylu boyunca çimenlere uzanır
Yorgan döşek yürek serer din
Pınar başlarında yavru ceylan gibi
Bıyık uçlarında yudumlar dın sevdayı
Ah ulan hasan akçakışla denince
Hayallerle dalarsın tıpkı anka gibi,
Sevdin mi...
Geceyi güne katarak Cesurca seversin
Dağ olurdu sol yanın görmezdi kimseyi
Şimdi yosun tutmuş taşa benzer yüreğin
Tutunduğun dallar kuruyor be hasan
Tuttuğun dilekler ölüyor
Sol yanında kartal yavru çırpınır
Gözlerine sonbahar hüznü ekmiş
Kucaklamak ister sımsıkı hayatı
Söylesene hasan
Yapraklar neden erken sararıyor
Neden erken düşer biliyormusun
Sabır taşları dimdik ayakta
mezarı bekliyor
Sen bana bahar ol güllerle gel.
Ben zamansız karanfil olur gelirim
koca yürekli hasan