“Babam Mürsel Gedik’e...”
Komşular gitmişler baba köyünden
Gidince gönlümü matem, yel aldı
Bülbüller ayrılmış gonca gülünden
Görünce ağladım gözler nem aldı
Babacan gönülde ah u zar kaldı
Binalar yıkılmış viran evlerin
Gurbete gidince baba neylerim
Sırlı dertlerimi yazar, söylerim
Hayaller kayboldu sanki yel aldı
Babacan gönülde ah u zar kaldı
Aşhane dediğin mutfak yıkılmış
Kapılar kırılmış, eşik yakılmış
Camları kırılmış naylon çakılmış
Cami’yi, kale’yi gören ağladı
Babacan gönülde ah u zar kaldı
Komşular el olmuş hatır alınmaz
Bahçelerde daha sazlar çalınmaz
Yaylalar yıkılmış orda kalınmaz
Mazide dostunu soran ağladı
Babacan gönülde ah-u zar kaldı
İlkbahar selleri yıkıp, coş etmiş
Kavaklar kırılmış karga ah etmiş
Asırlık söğütler çaya yana yatmış
Serçeler yastadır gören ağladı
Babacan gönülde ah u zar kaldı.
Baba can hatırla köyün yazını
Turnalar öterdi gördüm kazını
Aradım dedemin kırık sazını
Köyümüz yastadır gören ağladı
Babacan gönülde ah ü zar kaldı
15 Temmuz 2003
Kayıt Tarihi : 5.4.2020 22:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!