Âh-u Zâr Şiiri - Zişan Türkcephe

Veda etmesini bilmem
hiç sevemedim de..
ama bunu veda say
Hem belli mi olur?
Karşılaşırız belki,
hatta oturur şiirler konuşuruz
Belki bana bir çay ısmarlarsın..
İki şekerli, senle ben gibi.
Ama sonunda yine kalkıp gideceksek şayet
Sarıl da git, bilirsin veda etmesini bilmem.
Vapur geçtiğinde Portofino’dan ya da çan çaldığında
Limana ulaştığında veyahut vurduğunda kıyıya dalga dalga..
İşte o vakit kalkıp da git, gözlerini unutmadan.
Saçlarım dolanırsa parmaklarına, tutarsa seni
arkana bakmadan, veda etmeden git.
Bilirim gidersin, gitmekler uğurlar seni..
Bilirim bana da uğrar veda busesi.
İşte o vakit duyulur öteden âh-u zâr sesi..
Hoşçakal..zevâhir sevdiği(m)..
Hoşçakal.