Ah U Zar Şiiri - Ufuk Biçimli

Ne yeminler etmiştim susmaya,
And içmiştim bendeki seni kusmaya,
Vallahi daha el sallarken özledim,
Niyet ettim yeminimi bozmaya..

Yine aldım elime yine kalemi,
Yazmaktan vazgeçmiştim oysa ki,
Ne kadar kandırsam da kendimi,
Sabır bu işte yenemez ki özlemi..

Anlatamaz sözler ne Aslı’yı ne de Aşk’ı,
Yazdığım sadece bendeki aşk ızdırabı,
Sor,bilir yalvarışımı Medine mihrabı,
Bir beni anlatsın,bir bendeki ah u zar’ı..

Olma eskisi gibi tebessüt et zaman zaman,
Kim bilir olacağım yine bedbaht, yine pişman,
Allah Kerim, gösterecektir bunu en iyi zaman,
Belki dedirteceksin canan,belki de ‘Ahh aman..’

Bak ezan okundu,sen ile başladım iftarıma,
Dur ezan bitsin bari,kaçarsın dağına bağına,
Tekbir hatırına bir gün de dolanma boğazıma,
Kor oldun düştün gene hem de bağrıma bağrıma..