bu kez çok şey vardı içinde
her şey soğuktu
biraz çekinik
biraz endişe
biraz umutsuzluk vardı üzerinde
için bir alem
dışın başka alem
terkedilmişsin bir ruhun içine
kilitlediler mi seni mahzene
bu gece
başka duruyor gökyüzü
yağmurlar ıslatıyor ay ışığını
yüzüyorum soğuk sular içinde
her kulacımda yeniden kayboluyorsun
bir fener saklambaç oynuyor benimle tamara
badem ağaçları henüz açmıştı
sen gibi kayalıklara ışık saçıyordu
bu gece karanlık, bu gece fırtına
bu gece saçların dolanıyor boynuma tamara
başkalaşan dalgalar çarpıyor yüzüme
söyle
bir hal mi var bu halin içinde
artostan kopan fırtına geriyor beni
sübhan karşıda endişe içinde
yüreğin saf, yüreğin sevgiden deli biliyorum
bu iş keşişin işi mi yoksa tamara
öldürecek mi bizi
gücüm kalmadı
yorgun bedenim batıyor serin sulara
çığlıklarını duyuyorum uzat elini bana,
anladın mı keşiş babanın yaptığını
bırak kendini dalgalara ağlasın vaspuragan
ruhun benimle, uzat elini tamara
sil gözlerini nedir bu haller
ağlayacak ardımızdan nesiller
artık benimlesin tamara benimlesin
çatlasın keşişler
...
ah tamara yüzyılar geçmiş
aynı mabet, aynı muhabbet
badem ağaçları mavilikler içinde
kesişler göçmüş alemden
nesiller söyleniyor keşişe bütün dillerde
tamara
TAJDİNK. Mayıs 2022 Van
Tacettin Kızılboğa
Kayıt Tarihi : 31.5.2022 10:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Efsane şu ki; Tamara kilisedeki baş keşişin kızıdır. Kilise Van gölü içerisinde buluna küçük bir adadır. Tamara köylü bir çobana aşık olur. Her gece Tamara bir fener alıp gölün kıyısına gider. Oradan çobana işaret eder ve çoban yüzerek adaya gelip kayalıklarda gizlice görüşürler. Bu durumu gören ve Tamara'yı seven keşişlerden biri kıskanır ve baş keşişe yani Tamara2nın babasına haber eder. Baş keşiş bir plan yapar. Tamara'yı mahzene kapatır. Baş keşiş feneri alıp gölün kenarına gider. Gece karanlık yağmur yağıyor göl dalgalı ve fırtınalıdır. Çoban ışığı görünce yüzmeye başlar adaya yaklaştıkça Baş keşiş sürekli yer değiştirir. Çoban azgın dalgalarla boğuşur ve yorulur. Tama boğulmak üzereyken bağırır “Ah Tamara” “Ah Tamara “diye Tamara bu sesi duyar ve mahzenden kurtulup çobana koşar. Çoban serin sulara gömülmüştür. Ve Tamara dayanamayıp çobanın ardından kendisini gölün serin sularına bırakır. Bu efsane nesilden nesile aktarılmıştır. Ahtamar Kilisesi Van'da bulunmaktadır.
Dillerden düşmeyen efsaneye...
Tebrikler Tacettin Bey...
Her gece saçların dolanıyor boynuma Tamara...
Güzel şiir
Tebrikler
Tesekkür ederim değerli şair
Çok teşekkür ederim değerli kalem
TÜM YORUMLAR (3)