AH TAMARA
Biliyorum Gece zifiri,
Bulutlar siyah,
Deniz isyankar
Martılarda sitem,
Işığında hüzün var
Ah Tamaram
Sevdiceğim, yürek yaram
Cemali gül, gözü karam
Bırak köpürsün deniz,
Durulur, çiçekler ekeriz
Varsın ağlasın bulutlar,
Beyazına, resimler çizeriz
Dert etme karanlıkları
Sevdamızla ateşler yakarız
Aydınlanır gökyüzü, güneş kıskanır
Denizden çiçekler koparır
Ellerimizle martıları bezleriz
Tamaram
Hangi güneş ısıtır
Merhametsiz yürekleri
Ve hangi hain karanlık örter
Sevdanın ölümsüz ışığını
Ah Tamaram, yürek yaram......
(Işığı hiç sönmeyecek sevdalara)
M.Han Fırat
Kayıt Tarihi : 23.3.2019 04:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Vaktizamanında bu adada yaşayan Ermeni baş keşişin, güzelliği dillere destan Tamar adında bir kızı vardır. Adanın çevresindeki köylerde çobanlık yapan bir genç bu kıza âşık olur. Genç çoban Tamar'la buluşmak için her gece adaya yüzer. Tamar ise her gece, karanlıkta yerini belli etmek için onu bir fenerle bekler. Bundan haberdar olan kızın babası, fırtınalı bir gecede elinde fenerle adanın kıyısına iner ve sürekli yer değiştirerek gencin boşuna yüzüp, gücünü yitirmesine sebep olur. Yüzmekten gücünü yitirip, yorulan genç çoban boğulur ve boğulmadan önce son nefesiyle "Ah Tamar!" diye haykırır. Bunu duyan kız da hemen ardından kendini gölün sularına bırakır. O günden sonra ada Ah Tamar! ismi ile anılmaya başlanır.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!