Ah Sümeyye Şiiri - Ali Sinkay

AH SÜMEYYE

Atlas’ın ardında açılan bir kapıydı yüzün,
Herkes rüzgâr sandı, ben kader dedim.
Kızıl çöl dokundu teninin suskunluğuna,
Sıcağı oradan aldık, gölgesi benden.

Kızıl bir kalede saklıydı bakışların,
Ne dile çevrildi, ne söze sığdı.
İki yıl geçti dediler,
Bize sorarsan
Bir göz kırpımıydı zaman.

Benim toprağım serindi, seninki ateş,
Aşkın lügatında tek bir vatan varmış.
Ne sınır tanıdı bu his,
Ne pasaport sordu,
Gözlerin çıktı karşıma
En uzun yol gibi
Ve hiç yormadı.

İki yıl dokuduk aynı kilimi,
Sen tuttun ipi, ben çözdüm düğümü.
Ne Atlas kaldı aramızda,
Ne Toros,
Ne dağ.
Ama yine de
Kalpten kalbe
Görünmez bir bağ örüldü.

Kızıl toprak…
Mavi su…
Bizimkisi
Evvel zamandan kalma
Sessiz bir uyku.

Ah Sümeyye,
Ruhumun doğusu.