Ah şu zamansızlık… Nasıl sığdıramadım onca yaşam kaygısının arasına “güle güle “diyecek kadar kısaca iki sözcük. Çünkü lal olmuş şimdi yüreğim. Sen bu limandan ayrılınca. Günlerce yolunu gözledim. Derin maviliklerde gökyüzüyle denizin birleştiği yerdeydin hep, uzanmak istediğimde kendimce. Yalnızlık ve özlemdi ardında bıraktığın. Rüzgârların aniden fırtınaya dönüşleriydi bırakıp bırakıp gitmelerin. Yüreğimde tüy bitirmişti onca içsel söylence. Martılar sırdaşım olmuştu kumsalda, dertleşiyorduk çığlık çığlığa,günlerce.
Ufkunda ne gemiler batırdı belki bu enginlik ve beklide nice adı konmamış sevdaların gömüsü oldu derinliklerde. Ya da Geceler boyu Ay’ın aydınlığında “yanaşacak bir kıyı bulunca” sığındı. Rotasız bu sevda.
Nerden bile bilirdim ki?
Dalgaların çırpınışlarında, amansız uzanışlarındaydı gemide kopan ağıt… Nerden bilebilirdim ki? Bir sevda ölüm sessizliğinde gömülmüştü okyanus mavisi gözlerimde…
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta