Ah Şu Zalim Gurbet! Şiiri - Mikdat Bal

Ah şu zalim gurbet onca dertleri
Gönlüme sığdırıp acı doldurdu!
Merhamet duymadı elin fertleri
Acılar yığdırıp saçım yoldurdu

Karlara büründü saçım kıllarım
Dizlerim aşınmış, tutmaz kollarım
Kasırgalı geçen gurbet yıllarım
Belalar yağdırıp benzim soldurdu!

Kurtuluş aradım zehirdi çare!
Candım, bir insandım değildim fare
Kahroldum üzüldüm öldüm kaç kere
Yeniden doğdurup derde saldırdı

Salmadı şu özlem asla peşimi
İçime akıttım, sildim yaşımı
Devekuşu gibi dertli başımı
Yerlere değdirip kuma daldırdı

İşe yaramazsın dinçlik yitince
Emekli ederek yana itince
Gurbet pabucumu işim bitince!
Boynumu eğdirip dama kaldırdı

Memleket sürekli aklımda kaldı
Özlem beni nice dertlere saldı
Hayat kazanırken ömrümü aldı
Bir ömür sağdırıp beni öldürdü

Der Mikdadi bıktım çıkmaz bu can ki
Vuslat vakti öyle mutlu bir an ki
Ölüm meleğini hissettim sanki
Yüzümü ağdırıp son kez güldürdü

Ozan Mikdadi