Ah Şu Yokluğun Şiiri - Ali Binboğa

Bırak yaş dökülsün gözlerimden,
damla damla düşsün dizlerime.
Yine yokluğun gelip çalsın,
yetim gecelerimi elimden.
Gülüşlerim nefretle baksın yüzüme,
ve sensizlik,
ah şu sensizlik;
bırak yaralasın beni,
hemde binbir yerimden..
Feryatlar içinde kalayım,
beni tanımayan sokaklarda,
kimse duymasın sesimi,
seni sorar olayım,
tanıdık tanımadık,
gelip geçen herkesten.
Mecnun desinler artık adıma,
acıyarak baksın insanlar,
yokluğunun verdiği,
çaresi sen yalnızlığıma.
Kapansın kapılar değme,
kapansın bir bir suratıma.
Nedir ki bunlar,
sen yoksun.
***
Aynalar küssün yüzüme.
İnanmasınlar ne çare;
tek bir sözüme.
Hem gözden düşeyim,
hem ırak olayım gönülden.
Kara bulutlar çöksün,
gelsin üstüme üstüme.
Sılayı geçtim,
koy yaban ellerde sürüneyim,
ne haber gelsin,
ne bir selam birinden.
Varım yoğum ol,
adın düşmesin künde dilimden.
Her şey yalan,her şey boş,
sen yoksun sen..
***
Bahar günüm güze dönsün,
dökülsün yapraklar dallarından.
Kuşlar ötmesin,
istemem konmasın pencereme.
Yokluğun sardı beni.
Bıktım şu sevda şarkılarından,
bundan böyle söylenmesin.
Görmez zaten dünyayı,
kör olsa nedirki şu gözüm,
ah şu yokluğun yokmu,
sen yoksun ya sen..