Anlayabilmek ne mümkün
Ah şu kadınları
Kah güneş oldular ısıttılar yüreklerimizi
Kimi zaman bir çocuk gibi ağlarken
Başlarımızı omuzlarına yasladığımızda
Bir anne edasıyla kucaklayıp bizleri
Göz yaşlarımızı sildiler
Gün oldu hayat denizinde fırtınalarla
Çalkalanırken sığınacak bir liman oldular
Biz çocukça kaprislerimizle onları üzerken
Onlar bu koca çocukları sabırla beklediler
Bir gün elbet büyüyecekler diyerek
Bizimle birlikte ağladılar
Bizimle birlikte güldüler
Bir gün olsun yalnız bırakmadılar
Sevgi istedik sevgi verdiler
Ümit istedik ümit verdiler
Çocuk istedik çocuk verdiler
Hep bir şeyler istedik onlardan
İtiraz etmeden karşılık beklemeden
Sorgusuz sualsiz yerine getirdiler
Tüm isteklerimizi…
Hiç birimiz düşünmedik peki kadınlarımız
Onlar ne istiyorlar…!
Ruhların da kopan fırtınaları
Yüreklerindeki acıları
Çektikleri çileleri
Yüreklerine sessizce akıttıkları gözyaşlarını
Hangimiz gördü,yoksa gördükte
Hiçbirimizin işine mi gelmedi acaba
Hiç aklımıza geldi mi bir kez olsun
Bunca çileye göz yaşına,acıya ve de
Ruhların da açtığımız onulmaz yaralara
Neden katlanıyorlar…!
04.07.08 İzmir
Mustafa AtaKayıt Tarihi : 4.7.2008 20:47:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Biliyorum alacağım cevabı ama yinede yazdım...
![Mustafa Ata](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/07/04/ah-su-kadinlar-6.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!