Ah! şu gurbet Şiiri - Halil Aydın

AH! ŞU GURBET
Yumak, yumak dertler kör düğüm olmuş
İç içe girmiş el ele verecektik hani beraber çözecektik..
Ne hayaller kurmuştuk; niye gerçekleşmesin demiştik.
Beni bırakıp tek başıma ah! biraderler ne çabuk
Geri dönülmez yollara sıra, sıra gittiniz..
Bütün hatıraları; evimizi köyümüzü terk edip
Kimimiz eşeğe, kimimiz atlara binerek anamızı babamızı sevdiklerimizi gerilerde bırakarak
Kaştan aşıp, aşıp çekip gittik;
Ekmek aş peşine düştük, gözü yaşlı analar
Ne ağıtlar yaktılar, düğünde bayramda gelirler diye sofalardan hep kaşlara baktılar
Ne zorluklar çektik; kimseler bilmez
Gurbette eş, dost aradık acep misafir eder mi diye, bazen sokaklar, parklarda geceler geçirdik
Bazen yavan bir ekmeği buldu mu düre büküp kimseler görmeden tenha yerde yedik
Bir iş buldu mu gecemizi gündüzümüze katıp
Hep çalışıp durduk
Sığmadık yurdumuza; bazen Almanya, Hollanda, dar geldi bize Avrupa
Ucu yanık mektuplar yazdık, hasret şiirleri, hasret türküleri yaktık,
Çoluk çocuklarımız gözlerimizin önünde ne göz yaşları akıttık.
Kimiz öldü sokak ortasında, kimsenin haberi Olmadı. Mezarı bile bulunamadı
Kimimiz yuva kurmak için çabaladı
Ah şu çocuklar okusunlar diye ne zahmetler,
Ne eziyetlere katlandı
Daha evlerini köylerini görmeden
Bir daha gelmemek üzere sonsuzluğa akıp çekip gittiler..
Unuttuk baba dede yurdunu
Hatırlamıştı yuvanın direği
Gitti bir ev yaptı yurduna
Bu tarlalar bizim diye gösterdi bilmezlere
Oda tez zamanda beni bırakıp çekip gitti bilinmezliklere;
Şimdi yalnızım; bilmem; çaresizim
Yumak, yumak dertler; kördüğüm olmuş
Hani beraber çözecektik; o da çekip gitti
Düşsem yeğenlerimin önüne
Gelin arkamdan bana destek verin
Hep beraber çözelim şu kör düğümleri desem
Düşerler mi arkama kim bilir..
Halil aydın (sizden biri)