Ah Şu Çocuklar Şiiri - İdris Çetin

Baharda çiçekler gibi açan çocuklar,
Güneş gibi dünyaya ışık saldılar.
Yıkık örenin çevrelediği küçük bahçe,
Sevgi dolu dünyaları olmuştu…
Gam, keder; kin ve nefret yoktu,
Hepsi de cıvıl cıvıldı;
Özgürlüğe uçan kuşlar gibi…
Ah şu çocuklar yok mu?
Hepsinin tepesinde birer uçurtma,
Yükseliyorlardı semalara…
Zaman zaman yükselen seslerinde,
Saklıydı ülkenin geleceği.
Onlar; hep böyle sanıyorlardı dünyayı,
Unutmuşlardı bir anda anne, babayı,
Hepsinin dünyası oyunlar arasındaydı.

Ah kardeşim, bir zamanlar sen de böyleydin!
Senin dağlarındaki çam ve meşe ormanlarını,
Şaldır şaldır akan çağlayanlarını,
Gözlerinden ilaç fışkıran tatlı sularını,
Burcu burcu kokan çamur deryalarını;
Atları, eşekleri; tavukları, kazları, ördekleri;
İnekleri, danaları; civcivleri; koyun ve kuzuları;
Bulamaz bu çocuklar sanal âlemden başkasını…
Bir an stresten uzaklaşan çocuklar,
Oyunlar arasında mutlu oldular.
Ah şu çocuklar ne de sevecen ve mutlu,
Sizlerle geleceğe uçuyor bütün dünya.
Ağlamalarınız, gülmeleriniz, oyunlarınız,
Gönüllerimizi sevgiyle fethederken,
Bizleri, sizlere daha da bağlıyor…
Çocuklar, sizler bizim can ve kanımızsınız,
Yüce yaratıcımızın en kutsal emanetisiniz…

16 Nisan 1993
Konya