Ah Şu Bizimkiler Şiiri - Ömer Liman

Ne olduysa oldu birden,
Sola döndü bizimkiler.
Yaprağı sürünür yerden,
Dala döndü bizimkiler.

Emir alır sesi çıkmaz,
Dönüp bir maziye bakmaz,
Destursuz meşale yakmaz,
Kula döndü bizimkiler.

Gözlerine mil çekilmiş,
Ocağa incir ekilmiş,
Kapı önüne dökülmüş,
Yala döndü bizimkiler.

Tutuldu, ayak bağında,
Takıldı kaldı, ağında,
Yaşlı eşek ayağında,
Nala döndü bizimkiler.

Fena attılar yüksekten,
Kurşunlar meğer kersekten,
Nağme-i aksak, seksekten,
Çala döndü bizimkiler.

Örümcekli bucaklarda,
Tuğlar kaldı otaklarda,
Söndü gitti ocaklarda,
Küle döndü bizimkiler.

Kirli suda yüzen olmuş,
Fena oyun düzen olmuş,
Bahçelerde hazan olmuş,
Güle döndü bizimkiler.

Sürer gider devran sanıp,
Karanlığı yorgan sanıp,
Geçen günü urgan sanıp,
Fala döndü bizimkiler.

Sesi çıkmaz divanlarda,
Kulağı yok ezanlarda,
Yağma olmuş kovanlarda,
Bala döndü bizimkiler.

Ümitleri serap eden,
Meskenleri turap eden,
Memleketi harap eden,
Sele döndü bizimkiler.

Kaptanı acemi densiz,
Rotası kayıp, dümensiz,
Kazıksız koysuz, limansız,
Sala döndü bizimkiler.

Hani rehber idi Kur' an,
Nerde kızıl elma, turan,
Mesnevide şişe kıran,
Kele döndü bizimkiler.

Zararları kardan sayıp,
Yaptıkları koca ayıp,
Zikri fikri özü kayıp,
Dile döndü bizimkiler.

Yutulurmu bunca yalan,
Uyuyanlar elde kalan,
Çıkmaz ile noktalanan,
Yola döndü bizimkiler.

Erkeğiz dediler halka,
Yumurtalar çıktı cılka,
Hortumu ucunda halka,
File döndü bizimkiler.

Kayıp gemi geçip gitmiş,
Yelkenleri açıp gitmiş,
Enerjisi uçup gitmiş,
Pile döndü bizimkiler.