Ah Söyleyebilseydim! Şiiri - Ahmet Leven ...

Korkuyorum, yalanım yok! Elimden kayacaksın...
Ellerin, ellerimden hesabını soracak...
Geçmişime kederden çizikler atacaksın!
Geçmişim, gelecekten hesabını soracak...
Öfkelisin belki...
Hafızama, ateşten sözler bırakacaksın.
Beni isyan etmeye inan çok zorlayacak...

Kime isyan edeyim? Hatanın hepsi benim...
Hatalar, vicdanımda, bir yük oldu kahırdan!
Yalnızca aptallığım... Yok ki başka nedenim!
Nasıl da alıverdi, kader seni yanımdan...
Ben kendi hayatını, eliyle mahvedenim!
Her şey uçtu gitti... Bir bu kaldı ardından...

Hayır, suçlamıyorum... Kaderin de suçu yok.
Bir kez dile gelseydim! Ah söyleyebilseydim!
Azabımın yanında, pişmanlığın hatrı yok.
Yıkılırdı duvarlar, sırrımı sezebilseydin.
Geç kaldım, biliyorum, yanıyorum hem de çok!
Madem seviyordun, keşke sen söyleseydin...

“Sen benim reyhanımsın! ” Söyle nasıl diyeyim?
Bunu her zerrem bilir, fakat dilim haykırmaz.
Bunu sana söylersem, ben kendime ne derim?
Bazı şeyler yaşanır, fakat asla anlatılmaz...
Ateştendir azabın, çok kalmaz, tez giderim.
Zaten böyle bir dertle çok da fazla yaşanmaz!