**Ah Şimdiki Aklım Olsaydı **

Ah Şimdiki Aklım Olsaydı
Son pişmaklık fayda etmez diyenler,
Ne kadar da haklıymış meğer
Akşam arkadaşım Cevriye ile bunu konuştuk
Biz erkek arkadaşlarımız ile konuşmaya utanırken
Şimdi bazı gençler aynı evi paylaşıyor
Gerçi ben böylesinede karşıyım amma
Bizimkide fazla tutuculuk değilmiydi?
Bakın şimdi sizinle gerçek yaşanmış
Bir öyküyü paylaşacağım
İki genç vardır bir birlerini çok seven
Ama anneler kesinlikle karşıdır buna
Kızın Annesi -Ben kızımı zengine vereceğim derken
Oğlanın Annesi-Ben oğluma kendi tanıdığım kızı alacağım der
Genç askerde bir şeyden habersiz
Döneceği günü beklerken
Anneler söz düellosu yapa dursun
Kız iki gözü iki çeşme, çaresaiz mi çaresiz
Annelerin inadına hiç tanımadığı ama onu
Çok sevdiğini söyleyen gence evet der
Nişanlanır,çok geçmeden askerde döner?
Olan biteni kızın ağzından dinlemek ister
Ama kız onu ne kadar da sevse konuşmayı red eder
Çünki başkasıyla nişanlıdır ona ihanet sayar
Çocuk boynu bükük oradan uzaklaşırken
Kız çaresizliğine lanet ederken hıçkırıklara boğulur
Sanki ikisinide ayrı kafeslere kapatmışlar
özgürlüğe çırpınan kuşlar gibiydiler
Hiç bir şey yapamamanın aczini yaşıyorlardı
Kız şimdi çok pişmandı,çıkıp konuşmadım ama
İki satır yazsaydım olanları anlatsaydım diyor
Ama yazamazdım gözlerimden akan
Sevgi damlacıklarına mani olamazdım Kağıda damlardı
Oda bunu görür çaresizliğime oda ağlardı
Evet birbirine kıyamayan gençlere kıyanlar utansın.

17.12.2008.Münevver Şenol