Hayatım mahvolurken sadece izliyordum,
öylece güneşin batışını izler gibi. Ama gerçekten güneş batıyordu.
Sonlanıyordu ümitlerim.
Çünkü artık batan o güneş,
bir zaman ki gençliğimdi.
Ah sevgilim, unutamam seni, sensiz geçen saniyelerimi.
Bin yıldır yıllanmış şarap gibiyim aşkından, aşkından bahtiyarım.
Belki konuşmuyorduk ama her gökyüzüne baktığımda seni görüyordum. Her anılarımda sen vardın, yokken bile.
Günlerim senle geçerdi, seni sevmekle,seni özlemekle.Ben senin kalbinde işçiyim;yüksek harebeli-yıkıntılardan çıksakta,görkemli bir yuva inşa edeceğim.
Şimdi gidiyorsun, gitmen sadece bir eylem:kalman oysa, bir savaştır.
Burak Behlül
Kayıt Tarihi : 23.9.2022 00:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!