Ah Sen Varya Sen! Şiiri - Hüseyin Kotan

Duman çıkir başımdan
Uyku girmir gözüme
Elim ayağım esir
Aklıma sen gelende
Sankim deli olirem
Seni düşünirem
Üşirem…
Görende savuşirem
Ah! Sen varya sen!
Bir he desen…

Telli turna gibiyem
Canımdan ayrılmışam
Şaşırmışam, galmışam
Ne ötirem, ne tütirem
Serseri mayın gibiyem
Ne edim… bilmirem
İpi gırılmış uçurtma gibiyem
Gafa sallirem
Ah! sen varya sen!
Bir he desen…

Kahveye gidirem
Tavla oynirem
Eyde zar dutirem
Hep yek lazım olanda
Seni niyetlirem
Atirem…
Hep yek gelir,Gülirem…
Ah! sen varya sen
Bir he desen…

Sırt üstü yatirem
Göge bakirem
Gargaların kakasından gorhirem
Elimde bir deste papatya
Sevdâmıza bakirem
Yolirem, yolirem,yolirem
Seviri bulamirem
Ah! sen varya sen
Bir he desen…

Dussuz helve gibiyem
Dağılmışam galmışam
Sana olan sevdamı
Ay’a gün’e salmışam
Sense hiç tınmirsen
Daş gibi durursen
Selam bile vermirsen
Bi şey diyemirem, gahrolirem
Ah! sen varya sen
Bir he desen…

Saçlarımi darirem
Tarakları gırırem
Aynaya poz verirem
Tik tik gezirem
Gözlerimide süzirem
Sana giyeceklerimi
Tek, tek ezberlirem
Her gün prova edirem
Ah! sen varya sen
Bir he desen…

Anam bakir halıma
Dümsük vurir dalıma, hoş bilir
Ula oğlum ne oldu
Sararırsen, solirsen
İnce hastalıkmı olirsen?
Bişe diyemirem
Yere bakirem
Ceryan gözlüm
Ah! sen varya sen
Bir ne desen…

Gara gün gararmadan
Yapraklar sararmadan
Mart gar’ıda yağmadan
Yolunu kesip, derdimi deşeceğim
Ya seninle, ya sensiz
Yollara düşeceğim
Korku yüreğimde dağ
Ey yâr, zalim yâr…
Ah! sen varya sen
Bir he desen…
…
Ya demezsen?