Sevgili Şiiri - Fırat Yetiş

Bu sabahta besmeleden önce adını andım ,
Yüreğim ki , kendisine kefilim ..
Gece gözlerini sana kapadı..
Adına hayat denen savaşın içindeyim..
Hangi tarafı tutsam yeniliyorum
Üşütüyor beni soğuk kalplerin
yansıması...

Parçalanmış hikayeler beni anlatır .
Kayıp yaşantılar taşırım yüzümde.
Yüzüm ki , ayazında toplanır ömrümün üşüyen yanları .
Sen de ısındım,Sen de var oldum..
Aşkına yemin olsun ki ,
Gözlerimi yoluna adadım
Bir bakışından geçmem.

Sevgili
Şimdilerde dilimi sessizliğe,
Nefesimi suskunluğa astım.
Gidişinin haytalığında ,
Kavruk bahardan buzdan kütleler düştü yürek mahzenime
Üşüdüm yar,
Saçlarını üzerime çektim .
Saçlarını bıraktım kirpiklerini saydım..

Öyle özledim akla zarar.
Özlemin ki , yüzümün şiire açılan kapısı..
Kalemi mürekkebe batırdım,
Verilmemiş sözlere and olsun ki ,
Elin elime değmese,
Ellerin ki cennetimin sırat köprüsü,
Bundan sonra tek kelam etmem..

Sevgili
Varoş sızılarımın yürek kondusu,
Yalnızlığımın şiddetli sancısı ,
Umutlar geceleri öldürmese
Çekilecek gibi değil hasretin..
Düştüm elinin ayasına,
Gönül dularından avuçlarına
Çok şey istemiyorum inan..
Lütfen beni kendine dile..

Sevdan diyorum ..
Sevdan ki malım mülküm servetim.
Bırak bu dünya ya bende bir iz bırakayım.
Bildiğin gibi değil ..
Çok yorgunum üzgün kimsesiz.
Dermanım yok ,
Ölümün kıyısından yürüyorum .
Ölüm ki ayrılığın ta kendisi..
Belki de sana kavuşmanın habercisi..
Sevgilim aşkı gönlüme ebedi,
Kaderimiz ayrılığa ezeli ,
Kavuşmak nasip değilse
Bende bu hayatı yaşandı saymam.