Yanıp kavrulduğumdu sızım, umutlandığım
Ah/sen biçare yalnızlıklara mahkum
sevgiyi elimden aldılar istemsiz isteksiz kaldım buhranlar içindeyim
hayat bedbaht mı olacak herdaim yakın durmak içlenmek bir adım ötedekine
ağlamak bile yetmiyor insana el değmeden yüz sürülmeden görmeden gitmek hesaba
ve sen geldin aklıma
mıhlanmış yıpranmış hırpalanmış gönlüme
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta