Ah Sen Şiiri - Mustafa Buğra Tunç

Bu sabah mahmur gözlerimle ilk baktığımda pencereme,
Kim vardı sence?
Yine sen,yine o sürgünüm olan bakışların.
Özlemin nisan yağmurlarını yüklemişti omzuma.
Bursa çocuk olmuştu bu sabah ağlıyordu banamı acaba?
Baktığım dokunduğum her yere yağıyordun sağnak sağnak.
Bu kadarmı çok sevmiştin seni bu kadarmı çok alışmıştım.
Sonra ilk damlan tenime düştü
Dökülmeye başladın sessizce kalemimden kağıdıma
Yazıyordum her mısramda seni
Ve sen yağıyordun toprak kokan saflığınla.
Ruhumu kirlerinden arındırıyordun
Sen damla damla işleyince ruhuma.
Benimde tenim başladı seninki gibi toprak kokmaya.
Ruhumun kirliliğinden galiba.
Tadı kokusu başkaydı seninkinden.
Seni hatırlatması yetiyordu bana.
Zaten özleminde dibe vurmuştu.
Arıyordu benliğimin her zerresi seni,nefesini kokunu
Bende çektim işte kokunu ciğerlerimin ta dibine kadar.
Oh be..her zerrem kanmıştı artık sana
Fondip yapmıştım kokunu.
Ya kıskandığımdan olucak.
Yada solumasın başkası kokunu.
Ah çekmesin benim gibi diye.
AH SEN.. AH SEN varya sen
Bu kelimeyi ne kadar çok söylüyorum bu günlerde.
AH SEN..... AH SEN....
Bak yine aynı iki kelime