Kalemini kır be usta! hüzne doymuş, mutluluğu yazamayan kalem, dolmuştur cümlenin gözyaşıyla. İçimi kanatır sessiz çığlıklar, sen yazdıkça bir keder sarar. Elimden birşey de gelmez. Hüznüne eşdeğer hüzünler yaşarım, sen yazdıkça ben başımı sallarım, haklı derim. Ortak acılar da buluşuruz. Bir ben değilim der avunurum, ama içim acıyo be usta sen yazdıkça hüznümle yüzleşmekten içim acıyo ...
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta