Kalemini kır be usta! hüzne doymuş, mutluluğu yazamayan kalem, dolmuştur cümlenin gözyaşıyla. İçimi kanatır sessiz çığlıklar, sen yazdıkça bir keder sarar. Elimden birşey de gelmez. Hüznüne eşdeğer hüzünler yaşarım, sen yazdıkça ben başımı sallarım, haklı derim. Ortak acılar da buluşuruz. Bir ben değilim der avunurum, ama içim acıyo be usta sen yazdıkça hüznümle yüzleşmekten içim acıyo ...
Gülten Alp
Kayıt Tarihi : 27.3.2017 10:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!