Ah Rüzgar Şiiri - Ömer Liman

Rüzgar!
Yarin kokusunu estirirken yüreğime,
Beni hasretin kucağına attın,
Topladın gurbetin pıtıraklarını,
Talihimin üstüne,
Bahtımı kararttın,
Bengisularımı zehir ettin.

Vefasızların yollarında
Yordun dizlerimi,
Azat ettiğim
Kölelerimin esiri ettin,
Kendi ellerimle vurdurdun
Zinciri boynuma,
Kendimi kendimde esir ettin.

Meftun oldum, estirdiğin nağmelere
Esen nağmelerimi aldın götürdün,
Ne duyan, ne dinleyen
Ne de anlayan kaldı.
Silmeye gücü yok, gözyaşlarımı ellerimin,
Ayasını peşkir ettin.

Aleve döndürdün kor ateşimi,
Yaktın, ocağımı söndürdün,
Külfette ararken keskindi gözlerin
Nimetlerde kördün.
Alırkan gülümsedin,
Verirken zehir ettin.

Ele bad-ı saba oldun
Yardan selam getiren,
Beni kasırgalarla savurdun,
Bazen Sam yeli
Bazen tayfun oldun.
Feleğin oyunlarında
Saklanırken garkad olmazken,
Uzanırken sedir ettin.

Sevmeye zorladın gönlümü,
Neyar için yar olmaya,
Rehin aldın değerlerimi,
Aşkımı, yüreğimi,
Sakladın mukaddes yalanların arkasına,
Doğrularımı prangaya vurdun zindanda
Yalanlara mecbur ettin.

Kestin sesimi, dilimi, yüreğimi,
Sıktın nefesimi, kalbimi,
Sesini duymamak için gerçeğin,
Nankörlerin sitemine
Amade ettin,
Kahrettin.
Soğuk nefesinle tekdir ettin.

Hayatı, ölüme sattın,
Bir hayatı kararttın,
Mal sattın geri dönmeyecek kervana,
Geride yorgun bir vücut,
Bitkin bir yürek,
Tükenmiş bir umut,
Hayal kırıklıklarından
Hayaletlerle
Beni baş başa bıraktın,
Bir viranşehre emir ettin..