Ah Piru Şiiri - Musa Can Demiralay

i
ah piru
korkuyorum senden ve korku veriyorsun bana
seni sevdiğimi söylemek telaşıyla
ve bilumum resmi kanallar vasıtasıyla
saçmalarken mütemadiyen
şiirler çıkarken kalemimden
ve şiirler çıkartırken gözlerin

ah piru
korkuyorum senden ve korku veriyorsun bana
bir kabahatmiş gibi sevmek
tanırken Bodrum’da seni yeniden
ve ilk defa gelmişken Ege’ye
asla bağışlayamam kendimi
bağışlarsam seni
ne olur bu sefer gerçekten anla beni

ah piru
korkuyorum senden ve korku veriyorsun bana
içerisinden sen geçen şarkılar
ve denizin kıvrıldığı şehirler
daima benzerler birbirlerine
eş güzellikte ve en yakınına güzel
eş güzellikte ve her güzellik önce yakınındakini yakar
bunu öğreniyorsun ve sarılıyorsun boynuma

ah piru
korkuyorum senden ve korku veriyorsun bana
beni sevmemişliğin bir yemin sanki
kaç asır tutarsın sözünü
ben beklerim eğer makul bir süreyse
makul bir süreyse eğer beklerim ben
asla dersen piru
asla sevmezsen beni
adınla aynı kaderi paylaşırsın
anlamsız ama ölümsüz
ölümsüzlük kadar anlamlı
anlamsızlık kadar ölümlü

ah piru
korkuyorum senden ve korku veriyorsun bana

ii
içimde bir şehir dolusu yalnız
adını sayıklıyor şimdi
kimseye anlatamıyorken seni
ve tek dinleyim de senken
anla beni piru
içimin susmuşluğu sanadır
çevremdeki her şey
olağanca hızıyla sana benzerken
ben ikna etmişken seni ve yenemezken kendimi
bir bulmacasın sen şimdi
çözemediğim
şimdi çok güzel bir rüzgarsın sen piru
üşümek için delirdiğim
beraber ıslanmak istediğim bir yağmursun
yağıyorsun senden bana da
ben yalnız ıslanıyorum
yalnız üşüyorum
bak gör
gör de insaf et piru

iii
ah piru
gözlerin kimin karanlığında kaldı
iyi bakıyorum ama göremiyorum
kaç doz alev içinde kaldık
ve yine hangi şehirde hapis
kimin ayıbını örttürdü hayat bize
hangimiz kirlettik bizi

ah piru
adın kaç siyahlıkta esir
kimsin sen ve hangi asırdasın
bak ben unutuyorum kendimi
sırf görebilmek için seni

ah piru
mesafelerin hep mi bana
sadece bana mı o duvarların
hep mi kaçaksın ve hep mi kaçacaksın
sen bana her geldiğinde piru
saçlarının kıyısından güvercinler uçuyor

ah piru
artık anlıyorum
hem kendimi hem seni
seni göremeyişim müebbet bu asırda
ve sen piru
o yeşil güvercinlerin hepsini
ellerinle öldürdün

iv
piru
şimdi bir cinayet işleniyor piru
bir katil yakalanmak için can atıyor
duyuyorum bak üç el silah sesi
bir gümbürtüdür kopuyor
saatli bir bombanın üzerinde şimdi zaman
rüzgar esiyor senden bana
kokundan biliyorum

polisler seni sordu piru
yemin ettim suçsuzluğuna
sorgu odalarında hatırlıyorum seni şimdi
hatırlıyorum seni ve emin oluyorum suçluluğundan
emin oluyorum suçluluğundan piru
o an yutkunuyorum adını
hiçbir maktul katilini anmaz biliyorum
susuyorum

artık hiçbir cümle yeteri kadar anlatmıyor beni
mısralara sığınışım bu yüzden
ben çoktan geçtim insanlardan piru
çoktan vazgeçtim anlaşılmaktan
beynimin içindeki uğultuyla yaşamayı öğrendim
sen yokken çok şey birikti heybemde
senin hiçbir zaman bilemeyeceğin

v
ah piru
kimsin sen ve kaç kadınsın
neden hep aynı sonu yaşatıyorsun bana
oysa
rengi atmış bir çiçek kadar
güzel kokuyorum bu günlerde
içimdeki bu sevinç piru
haddini aşar mı dersin

ah piru
günahlarım boyumu aşıyor bazı gecelerde
hissediyorum yer yer beni düşündüğünü
ve kalbimdeki kabuğu söküşünü ellerinle
bir ustalık mı bu piru
elin değdiğinden beri kanamıyor bu yara

ah piru
elindeki kanı görüyorum şimdi
ve yeniden iman ediyorum
yaralarımın aslında gölgemde olduğunda

ah piru
korkuyorum senden ve korku veriyorsun bana