Ah özlemin bu kaçamak tutkusu

Koyu bir sis dalgasının gölgelendirdiği yüzümde
sonsuz ürpertisini üstümde taşıdığım rüzgar
hep aynı düşünceden uzayan mesafeleri
hiç yorulmadan kat eden irade
pul pul düşlerinden serpilerek dökülüyor gibi
sabahların hercai alnına:
tutkuyla sonsuzluğun buluştuğu yere

lekesiz bir berraklıkla ta derinlerden kopup gelen
imgesel yolculuklara yön veren bu rüzgar
çekip çıkarıyor kendi yer çekimiyle
hiç elenmemiş sözleri: o, dudaklarımdaki
dünü bugün gibi yaşatan her neyse
bir sırrın kutbuna demir atmış
senden ve benden uzak ne varsa

bu ateş; ah özlemin bu kaçamak tutkusu
yıllarca menzilini perdelediğim sonsuzluğun içinde
hemen her gece şiire uzanır acemi ellerim
duyulur sesi, kısık bir veda cümlesinden
'bak hala yanıyor arzuları emrine verdiğimiz ateş
harlıyarak vaktin sönmeye yüz tutan közünü'

bir mührü kırar gibi heyecanlı
dökülür incelmiş bir duygunun çıkrığından böyle
akşamın ufuk çizgisinden dağılan gölgelerle
şiirin en tepesinden görürsün, sözcüklerin reveransını