Ah Özgecan Şiiri - Selahattin Utkun

Gök siyah bir tülle örtülmüşte
Sanki yere girecek utancından.

Güneşin yüzü gecelerden kara
Kapkara.

İlk kez doğduğuna pişman
İlk kez dünyaya
Dibine kadar düşman.

Ah Özgecan yağmur yağıyor
Siyah güller üstüne
Oldukçada mahcup ve mor.

Eminim
O zülümkar günde
Kendine değil
İnsanlığın
O arsız istasyona
Nasıl geldiğine yanmışsındır.

Bende yanıyorum Özgecan
Hayat gibi güzel bir şey varmı
Resmine baktıkça utanıyorum
Dayanamıyor
Sanki koyu karanlık bir kuyunun dibinde
Debeleniyorum.

Bütün insanlar bir değilki
Bazısı iliğine kadar kirlidir böyle
Çirkeftir
Rezildir
Hayvansıdır böyle.

Kalbim mor sancılar içinde
Kökünden koparıp atasım var
Başımı alıp dağlara kaçasım var
Küfredip isyan edesim var.

Ah Özgecan
Pembe beyaz sevgilerin
Bahar bahar duyguların yarım kaldı
Milletçe ağladık
Milletçe öldük ama
Çekilip köşeye
Hç durmadan ağlayasım var.