Ah ömrüm, çocukluğuna bakıyorum
şefkatli bir babanın gözlerinden
üryandı çelimsiz düşlerin
bir lokma ekmekten, sıcak döşekten
sen de candın, kandın
ne etten ne de kemikten
ama gamdan, çokça kederden
buram buram yokluk kokardın
korku sallardın şatafat penceresinden
kıymık kıymık yürek yontardın
muğlak bakardı gözlerin "NEDEN"
Eh be çocukluğum
hiç mi canın bir şey çekmedi
duygularından nasıl arındın
yokluk mu büyüttü seni
topak topak kırpıla durdu saçın
ellerin yara bere, kaşların hırçın
kurtulamadın kış kıyamet dehlizlerden
ne bir denizdin ne de bir dağdın
o küçücük bedene sen nasıl sığdın
farazi bakardı gözlerin "NEDEN"
Kayıt Tarihi : 22.3.2022 10:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!