Ah O Zaman Şiiri - Mualla Öztürk

yalayıp yutuvermiş zaman kırıntılarındaki kırgınlıklarımı.
dönüp baktım saymakla bitmiyormuş meğer...
unutur mu hiç her hatasına kılıf arayan
oysa zaman zaman;
zaman iyi ki geçmiş dermi insan?
der, o çok acıyan yanından damlayamayan
kan rengini vermesin maskesine diye çabası.
pişmanlıkları gizler mi ki yok sayılan,
yalanlamadan aynadaki aksimi,
sızarsa cam duvarlardan keşkeler?
irislerim daralır da
gene zaman zaman
heyhat...!
ruhum bir pişmanlığın üzerinde
kat ve kat huzurla kocamanlaşan
kalbimi emzirmekte...

'yaprak döker bir yanımız

bir yanımız bahar bahçe'

kuruyan damarlarımla
hayat verdiğim çiçeklerime
zaman zaman
ah o zaman
çiğ düşüyor kelimelerden,
uzadıkça cümleler sünüyor yapraklarım ya!
bir memleketten soğutuyor bir nefesten...
bir baktım gözlerinden besliyorsun eksilen yanlarımı...
bahçeme bahar geliyor ya uzun bir zaman
yar ben sana bi kaç damar feda etmişim de
sen bana yüreğindeki kaynakları taşımışın
aldırma dalgınlığıma!
zaman zaman...
sonunda beni huzura boğan zaman...

ah o zaman...

26.09.07-02:38