Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Bahtiyar Hozatli! Sen hayatında hiç şiir yazdın mı? Yazmayı bırak! yazılanı okumaya gayret ettin mi? Öncelikle Devrim ile devirmeği karıştırmamak lazım.. Sen bölücü değil isen, devirici değil isen neden alınıyorsun..Atatürk de bir devrimci.. ve yaptığı devrimlerle ümmetten Millete, oligarşiden Cumhuriyete ve güçlü bir Devlete arkasına bütün Türk Milletini, karşısına da esas senin gibi düşünen yobaz devrimcileri hainleri alarak ve hatta bütün dünyayı alarak yürüdü ve başardı..Haksızlık etme edebinle dur!
Irkçilik Olumcul Hastaliktir
Kanin bozuk mu ki,bozuk kan tanirsin.?
devrimcilik onurdur be yobaz,sen ne anlarsin
onurlari ile tarihe geçti devrimciler,yana$masin
it'in duasi kabul gorse,kapi kulu olmaz,ondansin.
bozuk duzene_dir isyanimiz,gibin kiraliklar taniyip,bilsin
vatan toprak'tir,ana'dir,yàr'dir;vatani u$aklik mi sanarsin.?
Defol amerika derken devrimciler,zincir,sopa,ta$ atansin
abd baban,israil amcan,arabistan iran dayin_dir,kopeksin
Emek somurene u$aksin,Eperyalizm yal_in dan beslenirsin
Gerçekler gun i$igina çikti artik;halen yobazlik yapip,havlarsin
ataturk demi$ti çagda$ medeniyet olsun hedefiniz,sen ne anlarsin
arabistan'a,iran'a,katar'a git, belki $eyh,$ih'mollalara kapicilik yaparsin.
Not;Dizelerimden ders al,feyz edin,belki '$air'olursun
gerçi...ar,edep tanimayan yobaz feyz bilmez,alamazsin
deha_dir konu$ur,dinle;en iyisi geldigin gibi git,pisliksin
Bölücülük yapana kanıbozuk denmez de ne denir A DİNGO...Sen neler saçmalıyorsun...Yazdıkların hezeyan...
Kanin bozuk mu ki,bozuk kan tanirsin.?
devrimcilik onurdur be yobaz,sen ne anlarsin
onurlari ile tarihe geçti devrimciler,yana$masin
it'in duasi kabul gorse,kapi kulu olmaz,ondansin.
bozuk duzene_dir isyanimiz,gibin kiraliklar taniyip,bilsin
vatan toprak'tir,ana'dir,yàr'dir;vatani u$aklik mi sanarsin.?
Defol amerika derken devrimciler,zincir,sopa,ta$ atansin
abd baban,israil amcan,arabistan iran dayin_dir,kopeksin
Emek somurene u$aksin,Eperyalizm yal_in dan beslenirsin
Gerçekler gun i$igina çikti artik;halen yobazlik yapip,havlarsin
ataturk demi$ti çagda$ medeniyet olsun hedefiniz,sen ne anlarsin
arabistan'a,iran'a,katar'a git, belki $eyh,$ih'mollalara kapicilik yaparsin.
Not;Dizelerimden ders al,feyz edin,belki '$air'olursun
gerçi...ar,edep tanimayan yobaz feyz bilmez,alamazsin
deha_dir konu$ur,dinle;en iyisi geldigin gibi git,pisliksin
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta