Ah O Hamamböceği Şiiri - Hamdullah Beyaz 2

Neler görmedim ki bu hayatta dedi
Sigarasından derin bir nefes alarak
Yüzyılda bir yaşanacak her şeyi gördüm

Depremleri mi dersin
Seli mi?
Amansız bir hastalığı mı?
Yoksa savaşları mı dersin
Aklına ne gelirse hepsini gördüm

Minik bir sessizlik oldu
Hissedilebiliyordu gelecek olan fırtına
Belliydi söyleyecek çok şeyi vardı
Ve söyleyecekleri söylediklerini gölgede bırakacaktı

Zihninde dolaşan binlerce kelime, cümle iç içeydi
Ve onları toparlıyordu
Gözleri Buhara mahruz kalmışçasına buğulandı

Derin iki nefes arka arkaya aldı sigaradan
Ve ne hikmetse dumanını uzun bir süre tuttu içinde
Sanki ciğerlerine parçalan artık diyordu
Yüreğine yeter artık kendini yorma bu ölü bedeni ayakta tutmaya çalışarak

Sanki sonbaharda koca bir ağacın dallarında kalan son yapraktı
Ve artık kopmak, kendini rüzgârın naif kollarına bırakmak istiyordu

Sonunda gözyaşları galip gelmişti yüreğiyle olan savaştan
Tek bir damla süzülüverdi gözlerinden yanaklarına doğru
Elinin tersiyle ovdu gözlerini ve devam etti
Öyle bir vurgun yedim ki bu hayattan, bu bahtı kara, kendi benden kapkara olan felekten

Birini sevdim hem de ne sevme
İnandığın tüm kutsalların üstüne yemin ederim ki
Ne mecnun sevdi Leyla’yı böyle, ne Kerem Aslı’yı
Nede aklına gelebilecek başka birinin bir diğerine olan sevgisi
Benim sevgimin yanında esamesi bile okunmazdı

Her gece kapısındaydım
Yanlış anlama belki cama balkona çıkar görürüm diye değildi
Benim, gece on, sabah beş nöbetim

Kışın ayazında titrerken bile ateş yakmazdım
Ateşin çıkaracağı ışığın onu tedirgin edeceği endişesiyle yakmazdım

Hayretler içinde onu dinlerken patavatsızlık yapıp
Neden her gece nöbet tuttun peki dedim
Sanki bunu sormamı bekliyordu
Yerde para gören çocuk gibi hemen fırsatını bulmuş almıştı o minicik boşluğu

Derin bir nefes daha aldı sigarasından
Ağzından duman çıkartarak devam etti
Neden öyle mi?
O evindeyken ben nasıl rahat uyurdum ki
Ben yanında yoktum ki

Ya evine hırsız girse
Ya elektrik kaçağı olsa bir yerde ve yangın çıksa
Ya deprem olsa
Fırtına kopsa
Ya da… Ah ah ya da bir böcek görse yerde ve korksa

Ben ona nasıl yetişecektim
Onu nasıl korur, nasıl kurtarırdım
Ben onun yardımına nasıl yetişirdim

Gözleri tekrar doldu
Bu sefer yüreği galip geldi gözyaşlarını zapt edip içine akıttı

Tutamadım kendimi, böylesi hayran kaldığım sevginin karşısında
Ne oldu sonra…

Ne mi oldu
Bu uykuya bile galip gelemeyen sefil
Bu biçare divane
Günün birinde uyuya kaldı

Uyuya kaldığım gün evde hamamböceğine denk gelip çığlıklar içinde korkarak evden çıktı
Beni o uyandırdı
Anlıyor musun o uyandırdı

Şaşkın bir şekilde orda ne işimin olduğunu sorarken
Ve sorarken hala korkuyordu

Bende uyku sersemiyle gönlümün muradını söyledim
Zaten sersemin tekiyim ben

Aferin sana hem bana yardım etmek için gel hem de uyu
Aferin sana ya beni yeseydi o kocaman hamamböceği
Deyip evine girdi

Tekrar sustu
Art arda bir kaç nefes daha çekti sigaradan
Sigarasının tükendiğinin farkına varmadan

Bu sefer uzun sürdü sessizliği
Tutamadım kendimi yine araya girip sordum
Ne oldu sonra diye
Başını önünden kaldırmadan ‘Hiç ‘ dedi ve devam etti

Ne olacak ne yapmamı bekliyorsun
Nöbette uyuyanın hakkı ceza değil mi?
Bende kendimi cezalandırdım

Nasıl diye sordum patavatsızca
İçimden bunun muhakemesini yaparak
Nasıl olurda bir insan hem suçlu hem hâkim hem savcı olup kendi hükmünü verirdi
Sesiyle bu bir kaç saniyelik muhakemeden çıkıverdim

Bulunduğu şehirden taşındım
Kendime, kendimi görmeme cezası verdim
Yanında, kapısına asılı bıraktım yüreğimi, yürüdüm çıktım o şehirden

Ama ya sana ihtiyacı vardıysa
Veya ihtiyacı olduysa veya şuan varsa diye sordum patavatsızca

Sanki ölü bir şehre ses bombası düşmüş edasında titredi
Zangır zangır titriyor
Titreme krizi eşliğinde ayağı kalktı
Heyhat! Ben bunu nasıl akıl edemedim deyip, çekip gitti